درگذشت دیوید لینچ
و سریال-فیلم Twin Peaks :
ما فقط رویا و رویا و رویا داریم
■ و اگر سینما ساخته نشده تا رویاها و هر آنچه را که در زندگی آگاهانه شبیه به رویاهاست ترجمه کند، پس اصلن سینمایی وجود ندارد. - آنتونن آرتو
■ استفان دُلُرم: توئین پیکس ، که به اتفاق آرا بر صدر فهرست ده فیلم برتر سالِ ما نشست، مهمترین اتفاق این دهه است. و چهبسا جای فصلهای اولیه توئین پیکس و مالهالند درایو را هم در قلبها بگیرد. حاصل جدّوجهد فراانسانیِ دیوید لینچ «یک فیلمِ» هجده ساعته است، بهگفتهی خودش، یک فیلم تکّهتکّه شده در اجزای مختلف که ظاهر یک سریالِ چندین قسمته را به خود میگیرد. فارغ از سریال یا فیلم بودنش، جهشی که توئین پیکس سبب میشود میتواند این باشد که سالن خانه را تبدیل کند به سالن سینما، که ما را پرتاب کند به فضای سکوت، و اینکه دخمهای دور ما حفر کند. حتی با دیدنش روی لپتاپ هم بمب اتمیِ قسمت هشتم همه چیز را به درون خود میکشد.
■ دیوید لینچ: دلم میخواهد وقتی فیلمی را میبینم شاهد یک رویا باشم. مثلن "هشت و نیم" یا بقیه فیلمها ( لولیتای کوبریک ، سانست بولوار بیلی وایلدر ، ساعت گرگ و میش برگمان ) را میبینم باعث میشود تا یک ماه در رویا فرو روم. چیزی انتزاعی در آنها وجود دارد که روحم را مضطرب میکند. چیزی میان خطوط وجود دارد که فیلم میتواند با زبان خودش بگوید... زبانی که میتواند چیزهایی را بگوید که به کلام در نمیآید.
هیچ چیز از زندگی نمیدانم مگر از طریق سینما
سال ۲۰۲۴، در حالِ اتمام است. بهترین فیلمها شاید عنوانِ مناسبی نباشد. لیست من از فیلمهایی که در سال ۲۰۲۴ دوست داشتم و دارم. فیلمهایی که مثلِ دو فیلمِ "هونگ سانگ سو "، چندبار میتوانم این آثار را ببینم. اگر سینما هنر است، فیلمها را بیش از یکبار میتوان دید. دانهیِ انجیر معابد را فقط به جهت سیاسی و نگاهِ زن-آزادیخواهانهاش در لیستم نگذاشتم. دانهی انجیر معابد به لحاظ سینماتوگرافی واجد ارزش است. سینماحقیقت است دانهی انجیر معابد.
این فیلمها :
۱. دانهی انجیر معابد/ The Seed of the Sacred ساخته محمد رسولاف
۲. من این جا نیستم / It's Not Me ساخته Carax
۳. گنجشک در دودکش/ The Sparrow in the Chimney ساخته ریمون زورکر
۴. سه دختر او / His Three Daughter ساخته Jacobs
۵. کیک محبوب من/ My Favorite Cake ساخته بهتاش صناعیها و مریم مقدم
۶.نیازهای یک مسافر / A Traveler’s Needs ساخته هونگ سانگ سو
۷.در کنار رود / By The Strem ساخته هونگ سانگ سو
۸.منطقه مورد علاقه / The Zone of Interest ساخته Glazer
۹. فیلم My Old Ass ساخته Megan Park
۱۰. شیطان وجود ندارد/ Evil Does Not Exist ساخته Hamaguchi
و ...جانور / The Beast ساخته برتران بونلو
اهمیت دادن به لحظه حال که تنها زمان واقعی است در فیلم زیبای MY OLD ASS به کارگردانی Megan Park . از آنجا که گریزی از لحظه حال نیست، چرا به آن خوشامد نگویی و با آن دوست نشوی؟
بقول اکهارت تُله: زنده بودن را در بدنت حس کن، این احساس تو را به حال متصل میکند.
مصفا در کتاب تفکر زائد ، مثلِ
اکهارت تُله میاندیشد:
یکی دیگر از طرحهای فکر برای فرار از واقعیات این است که انسان را از زمانِ حاضر که تنها زمانِ واقعی است غافل نگه میدارد و او را در دو زمانِ موهوم ذهنی و غیرواقعی، یعنی زمان گذشته و آینده مشغول میدارد. زمانِ حاضر تنها زمانی است که حرکت زندگی در آن واقع میشود. و انسانی که در لحظه حاضر زندگی نمیکند اصولا در زندگی نیست. زندگی را از دست داده است. مشغولیت فکر در زمان به معنای مشغولیت فکر با محتویات خودش است، نه به آنچه میگذرد. و محتویات خودش چیزی جز پندارها و تصاویرِ تهی از واقعیت نیست .
مشکل بشر از اونجا ناشی میشه که حتا یک نفر هم نمیتونه در آسایش و آرامش در یک اتاق زندگی کنه؛ چه برسه به سه خواهر. اما وقتی "دائو دِ جینگ" درست کار کنه، خانه پُر از نور و آرامش میشه. سه تا بازیِ عالی از سه زن بازیگرِ فیلم سه دختر او (His Three Daughter )، ساختهی Azazel Jacobs. فیلم " سه دختر او " چقدر زنده و واقعیست. نفس به نفسِ بازیگرها ، انگار در ردیف اول تئاتر در حال دیدن هستم. جا داره فیلم سه دختر او بخاطر موضوعش در جمع خانواده و دوستان دیده بشه. روی این فیلم، جمع یک خانواده و دوستان، گفتگو کنند. زندگی تکرار است. تو این نمایشی که از تکرارها داریم، تجدید نظر اتفاق میفته. و این فهمیدنِ مفهومِ تکرار و تجدید نظر، مهمه.
بله، یک=همه.
یگانگی با تمامیتِ هستی یا فیلم روزهای عالی ( Perfect Days) ، شاهکارِ ویم وندرس .
دوست دارم در ملاقات چندباره با فیلم " روزهای عالی " تاکید کنم:
«نشاط روح داشتن، غم فردا نخوردن ، به جملهی زندگیها توجه کامل نمودن. شادکامی تعلق نپذیرفتن از هیچ چیز و شگفتی مانوس شدن با حضور همه چیز.»
شخصیت اول فیلم Perfect Days ، نمونه یک آدم مذهبی با سکون و سکوت است. کسی که با تمامیتِ هستی در ارتباط هست. متاسفانه در ایران و جهان، افراد خشمگین، متعصب و دمدمیمزاج را بنام مذهبی صدا میکنند. کسی که سکون، سکوت و آرامش ندارد، قطعا مذهبی نیست.
در جستجویِ اسبابی برای خردسندی باش، و بینهایت سبب برای خرسند بودن خواهی یافت. و تنها آن زمان که خرسند و سپاسگزار باشی مذهبی خواهی بود، زیرا خرسندی یعنی مراقبه، یعنی در سکوت و در لحظه حال بودن...