شهرکتاب همیشه یک محیط آرام ، دنج و فرهنگی بوده و هست. طی دو دهه که از فروشگاههای شهرکتاب، خرید کردم و با کارکنان آن دوستی دارم. کتابفروشهایی که خودشان نیز اهلِ شعر ، هنر و ادبیات و حتا نویسنده هستند. فقط یک نکته آزاردهنده. وقتی میبینم بچههای شهرکتاب، به بیرون از فروشگاه آمدند و در حالِ سیگار کشیدن در معبرِ عمومی و پیادهرو هستند. تصویر زیبایی نیست. کدام فرهنگ؟ به یک عنوان یک شهروند ایرانی دوست دارم به فضای عمومی احترام بزاریم. کلِ شهر شده ته سیگار. ضرر سیگار فقط برای سیگاریها نیست. میلیونها نفر غیرسیگاری. خطرات مرگ و امراض را میدانیم.
شهرکتاب بدونِ سیگار کشیدن. محیط زیست برای همه است. فراتر از شهرکتاب. جای جایِ ایران. دنیای بدونِ سیگار سخت نیست. غرور و خودخواهی را میتوان کنار گذاشت.
امروز ۱۰دسامبر، روزِ جهانی حقوق بشره. در کنارِ اعلامیه جهانی حقوق بشر، دائو هم جا داره. دائویی که همه چیز را در بر میگیرد. دائو در وجود همه انسانها هست. بگذارید دائو در زندگیتان حضور یابد. کتاب جاودانه دائو دِ جینگ با چند ترجمه در ایران منتشر شده است و از کتابهای پرفروش است.
حداقل مسئولان کشور میتوانند قطع مکرر برق در منازل مسکونی را از قبل اعلام کنند. مثلِ زمانِ کودکی ما که جدولِ خاموشیها را در رسانهها و روزنامهها اطلاعرسانی میکردند. در حالیکه مصرف برق خانگی در ایران، حدود یک درصد برق کل کشور است، شاهد قطعیِ مکرر برق هستیم. سیزده درصد برق بخاطرِ شبکه فرسوده برق که نوسازی نشده اتلاف میشود. توانیر کارهای خوبی طی سالها کرده. مثلِ درست کردن برنامههایی که باعث کم شدن مصرف برق شد. همان شعار " لامپ اضافه خاموش " تاثیرگذار بود. اما نباید فراموش کرد نسبت برق مصرف خانگی در ایران، نسبت به مصرف جهانی در کشورهای غربی و اتحادیه اروپا ، کمتر است . اگر میخواهیم بابت خاموشیهای از قبل اعلام نشده، غافلگیر نشیم، باید روشنایی مثلِ چراغ قوه و داشتنِ باتری موبایل که ۱۰۰درصد شارژ داشته باشه، یادمان نره. تو گرمای تابستان نباید به کل فلج شد . وقتی برق میره، چون ساختمانها اکثرن به پمپ آب وصل هستند، آب هم قطع میشه .
تو این وبلاگ، بیشتر از شعر و سینما و ادبیات مینویسم. امروز شد برق!
محدود میکند محدود نمیکند!
همین یک نکته!
مذهبیها باید بیاموزند که در چارچوب "ملت-دولت" به اندازۀ سرسوزنی حق و حقوق بیشتری نسبت به غیرمذهبیها ندارند. اگر همین یک نکته را بیاموزند، تبعیض اعتقادی رنگ میبازد و همزیستی و همبستگی اجتماعی تضمین میشود.
- احمد زیدآبادی . روزنامهنگار
احمد زیدآبادی را اگر دوست داشتم بخاطر این گونه مواضعش بود و هست. نه اینکه بعد از ۴۴روز ننوشتن بدنبال هراس افکنی ، بوقچیِ جریانِ استمرارطلب بنام پزشکیان شود. چه خوب که تحلیلگرها و استادهایی مثلِ حاتم قادری ، مصطفی مهرآیین، رضا علیجانی و... علی افشاری هستند که با صداقت مینویسند و سخن میگویند. زیدآبادی متاسفانه صدای منتقدانش را اصلن نمیشنود . کجا دیدید او با کسی مثلِ مصطفی مهرآیین و حاتم قادری گفتگو و مناظره کند و فقط حرف خودش را تکرار نکند.