تو سریال یوفوریا (Euphoria) ، جایی هست که دختر۱۷ساله که میخواد اعتیاد را ترک کنه با مرد سیاهپوست که اعتیادشو ترک کرده و حامی دختره در حالِ گفتگوست. یک گفتگوی به ظاهر ساده اما چالشی که عالی نوشته شده. مرد سیاهپوست دوبار در حینِ گفتگو به دخترِ معتاد میگه: باید به شعر باور داشته باشی. باید به شعر اعتقاد داشته باشی.
دیالوگنویسی تو سریال Euphoria محشره. و تمام بازیها با جسارت و شجاعت بازیگران همراهه.
این بازیگر زندایا( Zendaya )
تو سریال Euphoria با قدرت و تحکم
در کاراکتری که داره ، میدرخشه
یک پرسونای جدی و دراماتیک.
بازیهایی که دوست دارم
برای بیش از دو دهه، با هدفون فیلم میبینم و موسیقی گوش میکنم. گاهی که امکانش هست موسیقی را بدون هدفون گوش میدم، فضای گستردهای به رویم باز میشه. مثلِ الان که دارم آلبومهای فرانسوی زبان سلن دیون ( Celine Dion) را گوش میدم. هدفون خوبیهایی داره. باعث میشه صداهای فیلم را با جزئیات شنوا باشی. سر و صدای اطرفتُ نمیشنوی و تمرکز داری. اما همیشه هدفون زدن خوب نیست. واقعن گاهی گوش درد میگیرم.
فیلم دیدن:
زیبایی برخی از بازیگرها مثلِ همین خانم " بلیک لایولی" باعث میشه ۱۳۰دقیقه یک فیلم هدر رفته که نتونسته خوب از کلیشهها استفاده کنه را تا آخر ببینیم. یک سینمایینویس بدرستی اشاره کرده بود که Blake lively با کاریزما و جذبه ذاتیاش مخاطب را برای تماشای فیلم درگیر میکند. برخی از منتقدان سختگیر هم یواشکی فیلمهای این بازیگر را میبینند. اینجا منظور فقط زیباییِ جسمانی نیست. همان کاریزما و آنِ بازیگری در کنارِ زیبایی و جذبه ذاتیست. الیزابت تیلور در جایی میگفت در چند تا از فیلمهایش باهاش مثلِ " گوشت" رفتار شده. دوست داشت بیش از ستاره سکسی بودن یک بازیگر خوب باشه.
بازیهایی که دوست دارم. بازیِ Blake lively در فیلم با ما تمام میشود ( IT ENDS WITH US).