«من تو او مرد او زن »

شعر، نیروی حال ، دائو دِ جینگ، سکون و... سکوت

«من تو او مرد او زن »

شعر، نیروی حال ، دائو دِ جینگ، سکون و... سکوت

کجا باید زندان‌زُدایی داشته باشیم ؟




بیشتر از قضاوت خودمو میدازم جای شخصیت‌های سریالِ دختری از پلینویل ( The Girl From Planinville) که براساس ماجرای واقعی ساخته شده. دلم برای میشل کارتر (Michelle carter) با بازیِ ال فانینگ سوخت.  زندان کردنِ دختر برای یک تعداد SMS تشویق به خودکشی.  در حالی  کنراد روی(Conrad Roy) ، مداوم از لحاظ عاطفی، دختر را در وضعیتی قرار میداده که قصد خودکشی داشته. دختر هم نتوانسته تحمل کنه، زیرِ پای پسر رو خالی کرده. بهش نهیب زده چرا پس خودکشی نمی‌کنی تو فقط حرف میزنی. مورد "میشل کارتر و کنراد روی " سالهاست در سیستم قضاییِ کشورهای مختلف، محلِ بحثه. مجرم بودن یا نبودن دختر. سیستم قضایی آمریکا و چند پلیس، برای خودی نشان دادن و ارتقای مقامات قضایی، یک دخترِ بی‌گناه رو یازده ماه انداخت زندان. سیستم قضایی آمریکا آیا میتونه امثالِ ترامپ و بایدن و رئیس‌جمهورهای آمریکا، که باعث مرگ  و آسیب رساندنِ به میلیون‌ها نفر در آمریکا و جاهای دیگر شدند را محاکمه کنه؟ مورد ترامپ نشان داد زورش نمی‌رسه.  کدام دادگاه؟ کدام حق حیات؟

کجا باید زندان‌زُدایی داشته باشیم و هر کسی را زندان نکنیم؟


تصویر اول: میشل کارتر در دادگاه ، در زمانی که حکم زندانش را می‌شنود